ေဒါက္တာေတာသားႀကီး

ပါဠိ စာလုံးဆင့်ဖတ်နည်းလင်္ကာ ***************************** ၁။ နှစ်လုံးဆင့်မှာ ၊ အထက်သာ ၊ သတ်ပါ မြဲဧကန်။ ၂။ သဝေလည်းထိုး ၊ တ-သတ်မျိုး ၊ ဖတ်ရိုး စသတ်သံ။ ၃။ သဝေလည်းထိုး ၊ န-သတ်မျိုး ၊ ဖတ်ရိုး ငသတ်သံ။ ၄။ သဝေရေးချ ၊ သတ်မြင်က ၊ မှတ်ကြ ဝ ဆွဲသံ ။ ၅။ ဟထိုး ဝဆွဲ ၊ ရရစ် ယပင်း ၊တွေ့လျှင်းက ၊ နှစ်ဝတာဝန် ၊ ကျေပွန်စေရန် ၊ အသံ အသတ် ယူမြဲ မှတ် ။ ********************************** ဥပမာ  ၁.  သမန္တာ        =    သမန်တာ              စက်ကဝါဠသေု   =    စကျကဝါ ဠသေု              သဒ္ဓမ္မံ            =    သဒ်ဓမ်မံ ဥပမာ ၂.  မေတ္တာ     =    မစ်တာ               ခေတ္တာရာ  =    ခစ်တာရာ               သေတ္တာ  =  သေတ်တာ (သစ်တာ ဟုဖတ်) ဥပမာ ၃.  ပူရေန္တံ   =  ပူရေန်တံ (ပူရင်တံ) ဟုဖတ်               သမေန္တု   =    သမေန်တု (သမင်တု) ဥပမာ ၄. သောတ္ထနာ = သောတ်ထာနံ (သွတ်ထာနံ)                ဟောန္တု      = ဟောန်တု ( ဟွန်တု ) ဥပမာ ၅. အမှ            =   အမ်မှ              တုမှ              =   တုမ်မှ             သကျ             =   သက်ကျ             ဝါကျ              =   ဝက်ကျ            စကြာ              = 

ပူ​ဖောင်းက​ လေးနဲ့ပင်အပ် ..................................... ဆရာမက ​ကျောင်းသား​ကျောင်းသူ​ ၆၅ ​ယောက်​​လောက်ကို အစုနှစ်စုခွဲလိုက်ပါတယ်။ အချိုးကျမဟုတ်ဘူး။သွက်သွက်လက်လက်ရှိတဲ့ ကျောင်းသား​ကျောင်းသူ ၁၅ ​ယောက်ကို ပင်အပ်​ ပေးလိုက်တယ်။ ကျန်တဲ့ ​ကျောင်းသား ၅၀ ​လောက်ကို ​ပူတင်း​နေ​အောင် လေမှုတ်ထားတဲ့ ပူ​​ဖောင်း​လေး​တွေကို ​​ပေးလိုက်တယ်။  ကစားပွဲက အဲဒီပူ​​ဖောင်း​လေး​တွေကို ပင်​အပ်က​လေး​တွေနဲ့​ဖောက်ရမှာ။ ​​နေရာစည်းဝိုင်း တစ်ခု သတ်မှတ်ပြီး အဲဒီ​ဘောင်ထဲက​နေ ထွက်မ​ပြေးရဘူး ဆိုတဲ့ စည်းမျဉ်းတစ်ခုကို ဆရာမက သတ်မှတ်​ပေးတယ်။ ပင်အပ်နဲ့ ပူ​​ဖောင်း​တွေကို ​ဖောက်ရမယ့် ​ကျောင်းသာ​တွေရဲ့ စိတ်က တိုက်ပွဲဝင် သူရဲ​ကောင်း တစ်​ယောက်လို တက်ကြွ​နေတယ်။ ဘာပဲ​တွေ့​တွေ ကိုယ်မှာပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ပင်အပ်နဲ့ ရဲရဲရင့်ရင့် တိုက်ပွဲဝင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်​နေတာ။ ပူ​​ဖောင်းကို ကိုင်ထားမိတဲ့​ ကျောင်းသား​တွေက ပင်အပ်နဲ့ ​ပြေးဝင်လာမယ့် ​ကျောင်းသား​တွေကို စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေမိတယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာကို များ​ချော်ထိုးမိမလားဆိုပြီး စိုးရိမ်စိတ်ရယ်၊ မိမိ ပူပူ​လော​လောပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ပူ​​​ဖောင်း​လေး​ပေါက်ကွဲသွားမှာ ​ကြောက်လန့်စိုးထိတ်​နေတဲ့စိတ်​တွ

#ပိဋကတ်ပါဠိတော်မြန်မာပြန်ကျမ်းများ ကို တစ်စုတစ်စည်းထဲလိုချင်သူများအတွက် ************* ပိဋကတ်ကျမ်းစာများ၏ မူရင်းဘာသာသည် ပါဠိဘာသာ ဖြစ်သည်။ ဗုဒ္ဓ၏စကားတော်များကို ဗုဒ္ဓ၀စန၊ ပါဠိ၊ ပါဠိတော်၊ ပါ၀စန၊ ပရိယတ္တိ၊ အာဂမ၊ သုတ္တ-စသော အမည်အမျိုးမျိုးဖြင့် ခေါ်ဝေါ်ကြပေသည်။ ဗုဒ္ဓစကားတော်များ၏ ပရိယာယ်ဖြစ်သော ယင်းဝေါဟာရများတွင် မည်သည့်ဝေါဟာရကို သုံးသည်ဖြစ်စေ ကြားရသော စာပေတတ်မြန်မာတို့က ဗုဒ္ဓ၏စကားတော်များကို ဆိုလိုကြောင်း ရုတ်ခြည်းသိကြသည်သာ ဖြစ်သည်။ ဤသို့လျှင် ဗုဒ္ဓဘာသာ မြန်မာလူမျိုးတို့၏ နှုတ်ဖျား၌ အမည်အမျိုးမျိုးဖြင့် ထင်ရှားခဲ့သော ဗုဒ္ဓ၏စကားတော်များကို ပထမသံဂါယနာတင်စဉ် အခါက ရှင်မဟာကဿပ အမှူးရှိသော ရဟန္တာအရှင်မြတ်တို့သည် သဘောနီးစပ်ရာတရားတို့ကို စုစည်း၍နည်းအမျိုးမျိုးဖြင့် အမျိုးအစား ခွဲခြားခဲ့ကြပေသည်။ သံဂါယနာတင် အရှင်မြတ်တို့သည် ဗုဒ္ဓ၏စကားတော်များကို ဝိမုတ္တိဟူသော ရသအားဖြင့် တပါး။ ဓမ္မနှင့်ဝိနယ အားဖြင့် နှစ်ပါး။ ပထမ, မဇ္ဈိမ, ပစ္ဆိမ ဟူသော ဗုဒ္ဓ၀စနအားဖြင့် သုံးပါး။ သုတ္တန်, ဝိနည်း, အဘိဓမ္မာ ဟူသော ပိဋကတ်အားဖြင့် သုံးပါး။ ဒီဃ, မဇ္ဈိမ, သံယုတ္တ, အင်္ဂုတ္တရ, ခုဒ္ဒက ဟူသော နိကာယ်အားဖြင့် ငါးပါး။ သုတ္တ, ဂေ