ပူ​ဖောင်းက​လေးနဲ့ပင်အပ်

ပူ​ဖောင်းက​လေးနဲ့ပင်အပ်
.....................................
ဆရာမက ​ကျောင်းသား​ကျောင်းသူ​ ၆၅ ​ယောက်​​လောက်ကို အစုနှစ်စုခွဲလိုက်ပါတယ်။ အချိုးကျမဟုတ်ဘူး။သွက်သွက်လက်လက်ရှိတဲ့ ကျောင်းသား​ကျောင်းသူ ၁၅ ​ယောက်ကို ပင်အပ်​ ပေးလိုက်တယ်။
ကျန်တဲ့ ​ကျောင်းသား ၅၀ ​လောက်ကို ​ပူတင်း​နေ​အောင် လေမှုတ်ထားတဲ့ ပူ​​ဖောင်း​လေး​တွေကို ​​ပေးလိုက်တယ်။ 

ကစားပွဲက အဲဒီပူ​​ဖောင်း​လေး​တွေကို ပင်​အပ်က​လေး​တွေနဲ့​ဖောက်ရမှာ။ ​​နေရာစည်းဝိုင်း တစ်ခု သတ်မှတ်ပြီး အဲဒီ​ဘောင်ထဲက​နေ ထွက်မ​ပြေးရဘူး ဆိုတဲ့ စည်းမျဉ်းတစ်ခုကို ဆရာမက သတ်မှတ်​ပေးတယ်။

ပင်အပ်နဲ့ ပူ​​ဖောင်း​တွေကို ​ဖောက်ရမယ့် ​ကျောင်းသာ​တွေရဲ့ စိတ်က တိုက်ပွဲဝင် သူရဲ​ကောင်း တစ်​ယောက်လို တက်ကြွ​နေတယ်။ ဘာပဲ​တွေ့​တွေ ကိုယ်မှာပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ပင်အပ်နဲ့ ရဲရဲရင့်ရင့် တိုက်ပွဲဝင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်​နေတာ။

ပူ​​ဖောင်းကို ကိုင်ထားမိတဲ့​ ကျောင်းသား​တွေက ပင်အပ်နဲ့ ​ပြေးဝင်လာမယ့် ​ကျောင်းသား​တွေကို စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေမိတယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာကို များ​ချော်ထိုးမိမလားဆိုပြီး စိုးရိမ်စိတ်ရယ်၊ မိမိ ပူပူ​လော​လောပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ပူ​​​ဖောင်း​လေး​ပေါက်ကွဲသွားမှာ ​ကြောက်လန့်စိုးထိတ်​နေတဲ့စိတ်​တွေနဲ့။

ပြိုင်ပွဲကို စလို့ရပြီဆိုတာနဲ့ တဟုန်ထိုး​ပြေးဝင်လာတဲ့ ပင်အပ်​တွေကို ကျွတ်ကျွတ်ဆူ​နေတဲ့ အသံ​တွေနဲ့ ကာကွယ်ကြရတယ်။ အချို့သူ​တွေရဲ့ ပူ​​ဖောင်း​​လေးဆိုရင်ပင်အပ်​လေး​ကြောင့် တမဟုတ်ခြင်း ​ဖောင်းကနဲ ​ပေါက်ကွဲသွားတယ်။ စိတ်ပျက်အား​လျော့မှု​တွေ၊ ဝမ်းနည်းမှု​တွေ နဲ့ အပြင်ထွက် ထိုင်ကြရတယ်။ ကာကွယ်နိုင်မှုမရှိလို့ Operation fail ဖြစ်သွားတာကို စိတ်မချင့်မရဲဖြစ်​နေမိတာလည်းပါကြတယ်။ ရှက်ရယ် ရယ်ကြတာလည်းပါတယ်။

၅ မိနစ်ဆိုတဲ့ အချိန်တွင်းမှာ ပင်အပ်သမား​တွေ အားလုံးပူ​​ဖောင်း​လေး​တွေကို လိုက် ​ဖောက်​ပေမယ့် မလျင်မမီဘူး။ ၅ မိနစ်ဆိုတဲ့ ကစားဝိုင်းအတွင်းမှာ ပူ​ပေါင်း​​လေးကို အ​သေခံကာကွယ်တဲ့ ​ကျောင်းသား​တွေရှိ​နေခဲ့လို့ပါပဲ။

ပူ​ဖောင်းကို အားလုံးမ​ဖောက်လိုက်နိုင်တဲ့ အတွက် ပင်အပ်ချွန်ချွန်​​​လေး​ကိုင်ထားတဲ့​ကျောင်းသာ​လေး​တွေဟာ အံတကြိတ်ကြိတ်။ ချို တကြွကြွ။ ကြိတ်မနိုင်ခဲ မရ။ ​နောက်တစ်ခါဆိုပြီး အခွင့်​ရေးရရင်ဆိုတဲ့ အာသီသနဲ့ ​တောက်တ​ခေါက်​ခေါက်။

ပူ​ဖောင်း​လေး​တွေကို ပိုင်ဆိုင်ရသူ​ ​ကျောင်းသား​လေးတွေက  ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ပူ​​ဖောင်း​​လေး​တွေပေါက်ကွဲသွားတဲ့ အတွက် ပူ​ဆွေးတဲ့သူ ပူ​ဆွေး။ ခဏတာပိုင်ဆိုင်မှု​လေးမှာ မထိန်းသိမ်းနိုင်တဲ့အတွက် ယူကြုံးမရတဲ့သူ​တွေက ယူကြုံးမရဖြစ်ကြရတယ်။

​လူ့လောကအရ ခံစားကြည့်ရင် ပင်အပ်ဆိုတာ လက်နက်ဲပဲ။  ပူ​​ဖောင်းဆိုတာ ပိုင်ဆိုင်မှုပဲ။ လူဆိုတာက လက်နက်ရပြီဆိုတဲ့ စိတ်ဖြစ်လာရင် ရဲရင့်လာတယ်။ သတ္တိရှိလာသလို  လက်နက်အားကိုးနဲ့​မြောက်ကြွ​မြောက်ကြွဖြစ်လာတယ်။ ငုပ်လျှိုးနေတဲ့ လူ့သဘာဝ အရိုင်းစိတ်က လက်နက်အားကိုးနဲ့ မာ​ကြောလာတယ် ခက်ထန်လာတယ်။

ပူ​ဖောင်းဆိုတဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုရှိတဲ့သူက စိုးရိမ်ရတယ်။ ​ပျောက်ပျက်သွားမှာထိန့်လန့်ရတယ်။ ​ပျောက်ပျက်ကျဆုံးသွား​တော့ ​ကြေကွဲရတယ်။ လက်နက် အားကိုးနဲ့ အနိုင်ထက်ပြုကျင့်ခံရတယ်ဆိုတဲ့ ဝမ်းနည်း​ကြေကွဲစိတ်ဖြစ်တယ်။

ဒီကစားနည်းဂိမ်းက လူ​တွေကို ဆင်ခြင်ခိုင်းတာပါပဲ။ လူ​တွေရဲ့ အရိုင်းစိတ်နဲ့ အယဥ်စိတ်​တွေ ဘယ်က​နေ​ပေါ်လာလဲဆိုတာ ဆင်ခြင်စရာဖြစ်​စေတာပါပဲ။

ပညာသင်ကြားတယ်ဆိုတာ အရိုင်းစိတ်​တွေကို အယဥ်စိတ်ဖြစ်​အောင်ဆင်ခြင်​စေတာပါပဲ။ လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ လူသားတစ်ဦးအဖြစ်ရှင်သန်ရပ်တည်နိုင်​အောင်သင်ကြား​ပေးတာဖြစ်ပါတယ်။

မတရားမှုဆိုတာ ဘာလဲ။ တရားမျှတမှုဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ စဥ်းစား​တွေး​ခေါ်ခိုင်းသလို၊ အနိုင်ထက်ပြုကျင့်ခြင်းဆိုတာ ဘာလဲ အပြန်အလှန်နားလည် စာနာမှုဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာကို စာသင်ခန်းထဲက​နေ ကျယ်ပြန့်တဲ့ အ​တွေး​တွေနဲ့ ​ကျောင်းသား​ကျောင်းသူ တွေကို ကိုယ်ပိုင်အမြင်နဲ့​​​တွေးဆခိုင်းတာပါပဲ။

ပင်အပ်​ချွန်ချွန်​လေးရတဲ့ ​ကျောင်းသား​ကျောင်းသူ​လေးတွေက စိတ် တကြွကြွနဲ့ ပူ​​​ဖောင်းကိုင်ထားတဲ့ သိပ်ချစ်ရတဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတာ ​ပျောက်သွားတယ်။ စိတ်ထဲမှာ မှန်ခြင်း၊ မှားခြင်း ၊ တရားခြင်း ၊ မတရားခြင်းဆိုတာ တွေ​တောင် ​ခေါင်းထဲမ​တွေးမိ​တော့ဘူး။ မူလ ဖြူစင်ရိုးသားတဲ့ စိတ်က​နေ တမဟုတ်ချင်း အရိုင်းစိတ်ဖြစ်လာပြီး ရန်လို အနိုင်ထက်ပြုချင်တဲ့ စိတ်ကဝင်သွားပါတယ်။

ဒါ လက်နက်လို့ ပီပီပြင်ပြင်​တောင် ​ပြောလို့မရတဲ့ ပင်အပ်​က​​လေးသာသာပဲရှိသေးတာပါ။ ဒီထက်စွမ်းအားရှိတဲ့ လက်နက်​တွေအစစ်​တွေကိုသာ ကိုင်​တွယ်ခွင့်ရရင် ဘယ်​လောက်များ အရိုင်းစိတ်​တွေနဲ့ဆာ​လောင်​​နေမလဲဆိုတာ စဥ်းစား​စေချင်တာပါ။

လက်နက်ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရသွားတာနဲ့ ပိုင်ဆိုင်ထားသူရဲ့ ပူ​​ဖောင်းကို ​တရားမျှတတယ် မမျှတဘူးဆိုတာ မသိမြင်ဘဲ  အသိစိတ်​တွေ​ပျောက်သွားတတ်တာ စဥ်းစားစရာပါပဲ။

အမုန်းတရား​တွေက ဘယ်က​​ပေါ်လာသလဲ၊ အနိုင်ထက်ပြုကျင့်စိတ်က ဘယ်က​ပေါ်လာသလဲ ဆိုတာကို ဆင်​ခြင်ခိုင်းတာက အသိပညာရဲ့  အ​ရေးပါတဲ့ ဆင်ခြင်ဉာဏ်​တွေပါပဲ။

ပင်အပ်​ပေးလိုက်တဲ့အခါ ၊ ပူ​​​ဖောင်း​ပေးလိုက်တဲ့အခါ အဲဒီ ​​ပေးထားချက် ပင်အပ်နဲ့ ပူ​ဖောင်းကလွဲပြီး မစဥ်းစာနိုင်​တော့ဘဲ ဆင်​​ခြင်တုံတရား​ပျောက်သွားတာပါပဲ။

ပင်အပ်ဖြစ်တဲ့သူကဖြစ် ပူ​​ဖောင်းဖြစ်သူကဖြစ်နဲ့ ဒီ​ပေးချက်ကစားဝိုင်းထဲကို ​ရောက်လာတာပါပဲ။

​ဝေဖန်ဆန်းစစ်​တွေး​ခေါ်မှု Critical Thinking ဆိုတာ ပင်အပ်ကိုင်တဲ့အချိန် ဘာဖြစ်သွားသလဲ ပူ​​ဖောင်း​လေးကိုင်မိချိန်မှာ ဘာဖြစ်သွားသလဲ။
ပင်အပ်ကိုင်ပြီး ဘာ​​ကြောင့် ချိန်း​​ခြောက်​နေမိတာလဲ။ ပူ​​ဖောင်း​လေးကိုင်ပြီး ဘာ​ကြောင့် ​ကြောက်ရွံ့​နေမိတာလည်းဆိုတာကိုပါ အချက်အလက်ကျကျ စဥ်းစား​စေတာပါပဲ။

ပင်အပ်ကိုင်သူ​တွေကို ပူ​ဖောင်းကိုင်သူ​​နေရာမှာ ​ပြောင်းပြီး စဥ်းစားခိုင်းရင်
အပြန်အလှန် စာနာနားလည်မှုဆိုတဲ့ ​ဝေါဟာရကိုပါသင်ပြီးသားဖြစ်သွားပါတယ်။

စာနာမှုဆိုတာ စကားလုံး၊ ​ဝေါဟာရကိုသင်​ပေးတာထက် တကယ့်ကြုံ​တွေ့​နေရတဲ့ မျက်မြင်အ​ခြေအ​နေကို ဖန်တီးလိုက်ပြီး သုံးသပ်ဆင်ခြင်လိုက်တာက ပိုပြီး အမှတ်ရ​စေပါတယ်။ စာနာမှုဆိုတာ မစာနာမှု​တွေကို ကြုံ​တွေ့ရတဲ့အခါမှာ ပိုမိုသိမြင်ခံစားနားလည်​စေတဲ့ စာသင်ခန်းကို ဖန်တီး​ပေးတာပါပဲ။

ပင်အပ်ကိုင်သူ​​တွေက ပူ​ဖောင်းကိုင်သူ​တွေရဲ့ ခံစားမှု​နေရာမှာသာ နားလည်​ပေးနိုင်ခဲ့ရင် စာသင်ခန်းထဲက​နေ ငြိမ်းချမ်းတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းတည်​ဆောက်နိုင်​အောင် အ​​ခြေခံအုတ်မြစ်ကို တည်​ဆောက်​ပေးလိုက်တာပါပဲ။ စာသင်ခန်းထဲက​နေ ငြိမ်းချမ်း​ရေးကို တည်​ဆောက်တယ်ဆိုတာ စာသင်ခန်းထဲမှာ တရားမျှတမှုဆိုတာ၊ အနိုင်ထက်ပြုကျင့်မှုဆိုတာ​တွေကို ၊ အပြန်အလှန်နားလည် ​ဖေးကူ မှုဆိုတဲ့ တန်ဖိုး​တွေကို တည်​ဆောက်​ပေးတာပါ။ ပြည်​ထောင်စု​နေ့က ဘာ​နေ့ ဆိုတာကို ​​အော်ပြီး စာကျက်ပြ​​နေစရာမလိုဘူး။

လက်နက်​ကြောင့် မ​​ပြေလည်တဲ့ လူမှုတန်ဖိုး​တွေ၊ အနိုင်ထက်ပြုကျင့်တာနဲ့ ကာကွယ်တာ ဆိုတဲ့ အနက်အဓိပ္ပါယ်​တွေ ကွဲပြားခြားနားတယ်ဆိုတဲ့ အသိဉာဏ်ကို ထည့်သွင်း​ပေးတာပါပဲ။

သမိုင်းသင်ခန်းစာမှာ လက်နက်​နဲ့ ​ဖြေရှင်းခဲ့တဲ့ စစ်ပွဲ​တွေ​ကြောင့် လူမှု​ရေးတရားမျှမှု​တွေ ဘယ်​လောက်များထိခိုက်နစ်နာသွားသလဲဆိုတာကို ဆင်ခြင်စိတ်ဖြစ်​စေတာပါပဲ။ သမိုင်းမှာ အချက်အလက်ကို အလွတ်ကျက်မှတ်ခိုင်း​နေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ တကယ်လက်​တွေ့ဘဝကို နမူနာထင်ဟပ်နိုင်တဲ့ လက်​တွေ့ စစ်ပွဲငယ်​လေးဖြစ်တဲ့  ပူ​ဖောင်းနဲ့ ပင်အပ် Game ​လေးကို ​ဆော့ကစားပြီးဆင်ခြင်​စေတာဖြစ်ပါတယ်။

ပင်အပ်နဲ့ ပူ​ဖောင်းက​လေးကို လဲယူဖို့ ဘာ​ကြောင့်  မကြိုးစားကြတာလဲ ဆိုပြီး
ဆရာမက ​မေးခွန်းထုတ်ရပါမယ်။

ဆင်​ခြေဉာဏ်ရှိတဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းကို စာသင်ခန်းထဲက​နေ တည်​ဆောက်နိုင်မှ
တရားတမှုကို ချစ်တတ်​အောင်သင်ကြား​ပေးနိုင်တဲ့ စာသက်ခန်းကို ပုံ​ဖော်​ပေးနိုင်ပါမှ အနာဂတ်လူ့​ဘောင်က စိတ်ချရမှာပါ။

​စာသင်းခန်းထဲမှာ ဆင်​ခြင်ဉာဏ်ရှိတဲ့ က​လေး​တွေကို မဖန်တီး​ပေးနိုင်ရင်
ခေါင်းကျက်​ခေါင်းစား အမြှီးကျက် အမြှီးစားလူ့အဖွဲ့အစည်း​ပေါ်လာမှပဲ၊ နိုင်သူစားစတမ်းဆိုပြီး လစ်ရင်လစ်သလို ​ကောက်ကျစ်တတ်တဲ့ အဖွဲ့အစည်းကို ဖန်တီး​နေမိမှာပါပဲ။

အဲဒီလူ့အဖွဲ့အစည်းကို သာ​မွေးထုတ်မိရင်  ကိုယ့်ကို တစ်ချိန်ချိန် ပြန်ပြီးလည်ပင်းလာညှစ်တဲ့ လူအဖွဲ့အစည်းဖြစ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာ သတိပြုဆင်ခြင်ရမှာပါပဲ။

​ကျောင်းသူ၊ ​ကျောင်းသား​​​လေး​​တွေကို
စာသင်ခန်းက​နေ
ပင်အပ်​လေး​တွေ မဖြစ်​အောင်
ပူ​ဖောင်း​လေးတွေ မဖြစ်​အောင်
ဖန်တီး​ပေးဖို့ လိုပါတယ်။

သူတစ်ပါး​တွေကို အနိုင်ထက်ပြုကျင့်တဲ့ပင်အပ်​လေး​တွေမဖြစ်ပါ​စေနဲ့ ​။
လောကကို အလှဆင်နိုင်တဲ့ ပင်အပ်​လေး​တွေဖြစ်ကြပါ​စေ။

အာကာမိုးသူ
၉း၅၆ ည
၂၉. ၁. ၂၀၂၁