ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ (၂)
ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၏ ပံုမွန္အစည္းအေဝးမ်ား ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အပူျပင္းဆံုးအခ်ိန္ကာလ ေမ ၁၄ ရက္တြင္ စတင္ခဲ့သည့္ လွ်ပ္စီးတလက္လက္ႏွင့္ မိုးသံေလသံမ်ား ပ်ိဳးလာခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေနျပည္ေတာ္ ပ်ဥ္းမနားေတာင္ညိဳသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ပို၍ပူသည္ဟု မထင္ရေပ။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေလေအးစက္ႏွင့္၊ စည္ပင္ ခန္းေဆာင္မွာ ေလေအးစက္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ေနေပ်ာ္ေနသည္။ ႏိုင္ငံျပင္ပ မိုးေလဝသတြင္ကား ေဝဖန္ခ်က္၊ စြပ္စြဲခ်က္၊ တိုက္ခိုက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ေလေပြထေနသည္။ ႏိုင္ငံအတြင္း ေကာလာဟလမ်ား၊ ညည္းတြားသံမ်ား၊ ၿမိဳ႕ျပလမ္းမ်ားေပၚမွ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေျခသံမ်ားအၾကားတြင္ လႊတ္ေတာ္သည္ တစ္စံုတစ္ခုေျပာင္းခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သမၼတသစ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒သစ္ကို ေမြးထုတ္ေပးလိုက္ၿပီမဟုတ္ပါလား။ သတၱမပံုမွန္အစည္းအေဝး၏ ေနာက္ဆံုးေန႔မ်ားမွ ေပၚထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုအေျပာင္းအလဲကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ မခံစားလိုက္ရ။ ဆႏၵမဲေပးခြင့္ မႀကံဳလိုက္ရေပ။ မတ္လ၏ တတိယရက္သတၱပတ္စကတည္းက ရခိုင္ျပည္နယ္ဘက္ဆီသို႔ ေရာက္ေနသည္။ ေနျပည္ေတာ္မွ စထြက္လာစဥ္ အေဆာင္နံေဘးလမ္းတြင္ ခ်ယ္ရီမ်ား လွလွပပေဝေနသည္။ အေဆာင္ေရွ႕မွ လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ တမာပင္တန္းမွာ အရြက္မ်ား တဖြဲဖြဲေႂကြေနသည္။ ယခုေတာ့ ခ်ယ္ရီပြင့္မ်ား မရွိၾကၿပီ။ ခ်ယ္ရီပင္မ်ားမွာ သစ္ရြက္ရင့္ရင့္စိမ္းကာ မိုးကို ေမွ်ာ္ေနသည္။ တမာပင္တန္းမွာ စိမ္းစိမ္း ေဝေဝလွပေနသည္။ စိန္ပန္းမ်ားကေတာ့ ေႏြကို အန္တုကာ ရဲရဲနီနီပြင့္ေနဆဲျဖစ္သည္။
မတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ စစ္ေတြ၌ စီစဥ္ထားေသာ ဖက္ဒရယ္ဆိုင္ရာ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲသည္ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔မျဖစ္ခဲ့ေပ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံျခားပညာရွင္ႏွစ္ဦး ပါလာသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယ၏ အေရွ႕ေျမာက္ျပည္နယ္ခုနစ္ခုသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာ၊ အတုယူစရာ ေမာ္ဒယ္လ္မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို အထူးျပဳေဆြးေႏြးၾကမည္ဟု ရည္မွန္းထားသည္။ ထိုပညာရွင္မ်ားအတြက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္လာျခင္းမဟုတ္။ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္တြင္တစ္ႀကိမ္၊ အျခားတစ္ေနရာတြင္ တစ္ႀကိမ္၊ စစ္ေတြ၌ ျပဳလုပ္ဖူးၿပီ။ ေျမာက္ဦးရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းဝင္းတစ္ခုတြင္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုလူငယ္မ်ားကို ပို႔ခ်ဖူးၿပီ။ ဒီတစ္ခါက်မွ သူတို႔ႏွစ္ဦးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းသည္။ မည္သို႔မွ်မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးေခ်။ သူတို႔ႏွစ္ဦးအတြက္ စိတ္ညစ္ညဴးစရာ စစ္ေဆးေမးျမန္းမႈမ်ားလည္း ႀကံဳရသည္။ အခမ္းအနားက်င္းပမည့္ ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္လည္း စိုးရိမ္စိတ္မ်ားေနသည္။ သို႔ႏွင့္ ပြဲပ်က္သြားသည္။ ႏိုင္ငံေရးဆန္ဆန္ေျပာရလွ်င္ စစ္ေတြၿမိဳ႕၌ ဖက္ဒရယ္ေဆြးေႏြးပြဲသည္ ဟန္႔တားဖ်က္ဆီးျခင္းခံလိုက္ရသည္။ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးလမ္းတြင္ ပင္လံုညီလာခံမ်ားမွတစ္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ဖက္ဒရယ္အုတ္ျမစ္မ်ားတည္ေဆာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းေနေသာကာလတြင္ စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။
အမွန္တကယ္က ထိုေန႔ရက္မ်ားတြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အစိုးရတို႔အၾကား မီနီဘတ္ဂ်က္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ပြတ္တိုက္မႈျပင္းထန္၍ေနသည္။ အစိုးရမွ တင္ျပလာေသာ ဘတ္ဂ်က္ကို စိစစ္ၾကည့္ေသာအခါ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက လက္မခံ။ ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က မေက်နပ္။ မာနႏွင့္ တံု႔ျပန္သည္။ လႊတ္ေတာ္ကလည္း ဘတ္ဂ်က္ျဖတ္ေတာက္ၿပီး လုပ္ပိုင္ခြင့္ဥပေဒအတိုင္းလုပ္မည္။ ဤဂယက္သည္ ဖက္ဒရယ္ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ ကူးစက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
သတၱမအႀကိမ္ ပံုမွန္လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာမ်ား ရွိခဲ့သည္။ Tax Amnesty ဟုဆိုေသာ အခြန္ေလွ်ာ့ေပါ႔ေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားမွာ စီးပြားေရးျပႆနာျဖစ္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပင္းထန္ေနသည္။ တရားမဝင္ရွာေဖြပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ဓနေငြေၾကးတို႔သည္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအျဖစ္ တရားဝင္နည္းလမ္းအတိုင္း ဝင္မလာဘဲ ေအးခဲစုပံုေနျခင္းသည္ ႏိုင္ငံအတြက္ နစ္နာသည္။ အမ်ားျပည္သူအက်ိဳးရွိေအာင္ ကိုင္တြယ္မည့္ ေပၚလစီလမ္းေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေလွ်ာ့ေပါ႔စဥ္းစားသည့္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တစ္ဖက္၊ တင္းမာသူမ်ားကတစ္ဖက္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံသားမဟုတ္သူမ်ား၊ မူးယစ္ေဆးဝါးဂိုဏ္းမ်ား၏ စီးပြားေရးဩဇာသည္ စိုးရိမ္စရာျဖစ္သည္။ အၾကမ္းဖက္ဝါဒီတို႔ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ လမ္းေၾကာင္းပြင့္သြားလွ်င္ မဟာဒုကၡႀကီးဆိုက္မည္။ အခြန္ဆိုင္ရာ သီးျခားဥပေဒတစ္ရပ္ လိုအပ္သည္မွာေတာ့ အမွန္ပင္။
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ဝန္ထုပ္ႀကီးပိေနေသာကိစၥမွာ ၿငိမ္းစုစီဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္မွ ၿပီးျပတ္၍ေရာက္ လာျခင္းျဖစ္သည္။ မတ္လ ၇ ရက္ေန႔ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမွ မူလဥပေဒကိုျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒၾကမ္းကို အတည္ျပဳခဲ့သည္။ ဆႏၵမဲေပးခြင့္ရွိ သူ ၁၉၄ ဦးအနက္ေထာက္ခံ ၁၁၃၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၇၈ ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ မဲအမ်ားစုျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔ကိုယ္စားလွယ္ ၄ ဦးက ကန္႔ကြက္ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္မွ ၂ ဦး၊ ရခိုင္ပါတီမွ ၂ ဦး၊ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီမွ ၁ ဦး၊ တစ္သီးပုဂၢလ ၁ ဦးတို႔ အျပင္းအထန္ကန္႔ကြက္ေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ္လည္း မထိေရာက္ခဲ့ေပ။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္မွ အတည္မျပဳမီ မတ္လ ၅ ရက္ေန႔က အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္း ၁၈၂ ဖြဲ႔မွ သေဘာထားထုတ္ျပန္ကာ ခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ မတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္လည္း ၿငိမ္းစုစီျပင္ဆင္ခ်က္လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခုေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုဥပေဒၾကမ္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ေဆြးေႏြးရန္စာရင္းေပးသူ ၈၀ ဦးရွိၿပီး တပ္မေတာ္သား အမ်ားစုပါဝင္ေနသည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ အနည္းငယ္သာပါဝင္သည္။
အ႒မအႀကိမ္လႊတ္ေတာ္စတင္ၿပီး သာမန္ေမးခြန္းမ်ား ပံုမွန္ထြက္ေပၚသည္။ ႏိုင္ငံလိုအပ္ခ်က္ကိုဦးတည္ေသာ အဆိုမ်ားေပၚလာသည္။ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ဥပေဒၾကမ္းမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္သည္။ ၿငိမ္းစုစီကား မိုးဦးက် ဇြန္လဆန္းထိ ေပၚထြက္မလာေပ။
လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ တအံုေႏြးေႏြးျဖစ္ေနေသာအရာမွာ ရခိုင္အေရးပင္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၏ ဒုတိယအႀကိမ္ ပံုမွန္ အစည္းအေဝးတြင္ ကိုဖီအာနန္ေကာ္မရွင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္အမတ္မ်ား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ အခ်င္းခ်င္းၾကားတြင္ တင္းမာမႈစတင္ခဲ့သည္။ ထိုမွဆက္ၿပီး ပံုမွန္အစည္းအေဝး အႀကိမ္တိုင္းလိုလို ရခိုင္ျပႆနာသည္ ေရပြက္ႀကီးေပၚလာတတ္သည္။ ပဥၥမအႀကိမ္ ပံုမွန္အစည္းအေဝးတြင္ ေဒၚခင္ေစာေဝ၏အဆိုကို ေဆြးေႏြးမဲခြဲၿပီးသည္ ႏွင့္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကိုဖီအာနန္၏ အစီရင္ခံစာႏွင့္အတူ ဘဂၤါလီအၾကမ္းဖက္ ARSA အဖြဲ႔၏ တိုက္ခိုက္မႈႀကီး ေပၚထြက္လာခဲ့ေပသည္။ ဘဂၤါလီတို႔၏ ႏိုင္ငံေရးပါရာဒိုင္းသည္ လူ႔အခြင့္အေရးကို အေရၿခံဳေႂကြးေၾကာ္ကာ လူမ်ိဳးစုတစ္ခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေရးမွ လူအင္အားႏွင့္အၾကမ္းဖက္ကာ နယ္ေျမပိုင္စိုးေရးဗ်ဴဟာသို႔ ေျပာင္းသြားခဲ့ေလၿပီ။ ႏိုင္ငံတကာတြင္လည္း သတင္းမီဒီယာႏွင့္ သံတမန္စစ္ေျမျပင္ဖြင့္ကာ ထိုးစစ္ဆင္လာေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လႊတ္ေတာ္ကား အပူအပင္ကင္းမဲ့စြာ ေအးေအးေဆးေဆး။
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၏ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးေကာ္မတီအား ႏိုင္ငံတကာတြင္ ျပည္တြင္းသံတမန္မ်က္ႏွာစာ၌ ေရွ႕သို႔ထြက္ကာ သမိုင္းတာဝန္ယူသင့္ေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပေဆြးေႏြးဖူးသည္။ ရခိုင္အေရးသည္ ျပည္တြင္းမွေဖာက္ထြက္ကာ ႏိုင္ငံတကာစင္ျမင့္ေပၚသို႔ ေရာက္သြားၿပီ။ ဘယ္သူေတြ လက္ဝါး႐ိုက္ဆြဲတင္ခဲ့ၾကပါသလဲ။ နတ္ကရာ က်ီးေမာ့ေမာ့ရင္း ဘယ္သူေတြ အလိုတူ အလိုပါ ျဖစ္သြားၾကၿပီလဲ။ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိသလဲ။ ေမးခြန္းမ်ားက ၾကမ္းတမ္းေကာင္း ၾကမ္းတမ္းေပလိမ့္မည္။ လက္ေတြ႔တြင္ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီသည္ ရခိုင္အေရးကို ေအာက္ေျခလူမႈစီးပြားျပႆနာမ်ားမွစကာ အျမင့္ဆံုးႏိုင္ငံတကာျဖစ္ရပ္မ်ား၊ ေပၚလစီမ်ားထိ ေလ့လာသံုးသပ္ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရမည္။ မူဝါဒမ်ားကို ဆန္းစစ္ကာ မိမိတို႔၏မဟာဗ်ဴဟာကို ထုတ္ေဖာ္ရမည္။ ျပႆနာက ေကာ္မတီတြင္ တာဝန္ရွိသူမ်ားက ရခိုင္ျပႆနာကို ဂဃနဏမသိ။ ထဲထဲဝင္ဝင္ မေလ့လာ။ ေခြးေဟာင္သံၾကားမွ ျပတင္းတံခါး ထဖြင့္သည့္ အဆင့္မ်ိဳး။ ရခိုင္အေရးကၽြမ္းက်င္သူမ်ားကို ဖိတ္ေခၚကာ ေလ့လာေဆြး ေႏြးမႈမ်ား ရွိသည္ဟုလည္း အသံမၾကားရေပ။ ဘဂၤါလီေတြက လူ႔အခြင့္အေရးဆံုး႐ံႈးၿပီး ဖိႏွိပ္ခံရလြန္းလို႔ တန္ျပန္ဆန္႔က်င္တာဟု သနားၾကင္နာ ေပးေသာအသံမ်ိဳး။ ရခိုင္ေတြက အမ်ိဳးသားေရးအစြန္းေရာက္ေတြ၊ မြတ္ဆလင္ေတြကို အမုန္းလြန္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳး။ ရခိုင္ေတြႏွင့္ တပ္မေတာ္က အဲဒီေဒသေတြမွာ အတူတူလုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တီးတိုးတီးတိုး ၾကားေနရသည္။
သတၱမအႀကိမ္လႊတ္ေတာ္ကာလအတြင္း ႏိုင္ငံတကာပါလီမန္မ်ား ညီလာခံ (IPU) သို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ျမန္မာလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၏ အစီရင္ခံစာကို မတ္လ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ျဖန္႔ေဝခဲ့သည္။ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးတီခြန္ျမတ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္မွ ဦးေအာင္ၾကည္ၫြန္႔တို႔ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၃၇ ႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံကို စိန္႔ပီတာစဘတ္ၿမိဳ႕တြင္ ၁၄.၁၀.၂၀၁၇ မွ ၁၈.၁၀.၂၀၁၇ ထိ က်င္းပခဲ့သည္။ အဖြဲ႔ဝင္ ၁၇၈ ႏိုင္ငံရွိၿပီး ညီလာခံသို႔ ႏိုင္ငံ ၁၆၁ ႏိုင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္ ၂၄၀၀ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ကတိကဝတ္မ်ားႏွင့္ သံတမန္ယဥ္ေက်းမႈအရ ဖိတ္ေခၚၿပီး လက္ေတြ႔တြင္ကား လူပံုအလယ္တြင္ တရားဝင္ေစာ္ကားအရွက္ခြဲလိုက္ေသာညီလာခံျဖစ္သည္။ ညီလာခံတြင္ Emergency Item ၁၈ ခုကို အဖြဲ႔ဝင္ ၁၈ ႏိုင္ငံမွ တင္သြင္းသည္။ ရခိုင္အေရးက ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တစ္ခုအပါအဝင္ ၁၀ ခုျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုကိုင္လႈပ္ေနေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ႏ်ဴကလီးယားအေရးက ၃ ခု ပါဝင္သည္။ ထိုမူၾကမ္း ၁၈ ခုမွ ၃ ခုကို ေရြးခ်ယ္စုစည္းသည္။ OIC ရွစ္ႏိုင္ငံ ေမာ္႐ိုကို၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ အာရပ္ေစာ္ဘြားမ်ားျပည္ေထာင္စု၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ကူဝိတ္၊ အီရန္၊ ဆူဒန္၊ တူရကီတို႔ေပါင္းစုကာ ရခိုင္အေရး တစ္ခု၊ ျမန္မာတစ္ခု၊ ကိုရီးယားအေရးတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုသံုးခုကို မဲခြဲရာတြင္ မြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံမ်ား၏မူၾကမ္းက အဖြဲ႔ဝင္ သံုးပံုႏွစ္ပံု၏ မဲအမ်ားစုကို ရရွိသည္။ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔အေနႏွင့္ မူၾကမ္းတြင္ပါဝင္ေသာ အခ်က္မ်ားကို သေဘာမတူေၾကာင္း ေခ်ပခဲ့သည္။
“ႏိုင္ငံတကာၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးကို ထိပါးၿခိမ္းေျခာက္မႈတစ္ခုျဖစ္သည့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚတြင္ ျပင္းထန္စြာတိုက္ခိုက္မႈမ်ားႏွင့္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈမ်ား၊ စိုးရိမ္ဖြယ္လူသားပဋိပကၡကို အဆံုးသတ္၍ ၎တို႔အေနႏွင့္ ေဘးကင္းလံုၿခံဳစြာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ မူလေနရပ္ ျပန္ႏိုင္ေရး” ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အခ်က္ ၂၃ ခ်က္ျဖင့္ ညီလာခံမွ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ တစ္ဖက္သတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ အႏိုင္က်င့္ခံရျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်က္ ၁၅ တြင္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ၏ႀကီးၾကပ္မႈျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ ယာယီလံုၿခံဳေရးရဲ ဖန္တီးေပးရန္ပါရွိသည္။ အခ်က္ ၂၀ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚတြင္ သက္ဆိုင္ရာအစိုးရမ်ားက သံတမန္နည္းလမ္းျဖင့္ အဆင့္တိုင္း၌ ဖိအားေပးမႈကို ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ရန္ တိုက္တြန္းျခင္းလည္းပါသည္။ ျမန္မာအစိုးရဆန္႔က်င္ေရးလံႈ႔ေဆာ္ပြဲကို တရားဝင္စင္ျမင့္အား အသံုးခ်ၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုအစီရင္ခံစာအေပၚ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ေဆြးေႏြးမႈမ်ားမွာ ေက်နပ္စရာ ရွိလာသည္။ ရခိုင္အေရးအေပၚ စိတ္ဝင္စားမႈျမင့္လာသည္။ အစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္၏လုပ္ရပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေပမည္။ အဆိုတစ္ရပ္အျဖစ္ ရခိုင္ဘက္မွတင္ျပလာလွ်င္ေတာ့ မဟာပါတီစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ငါသိငါတတ္လုပ္ကာ မဲခြဲအႏိုင္ယူမွာေတာ့ ေသခ်ာသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေဆြးေႏြးအလွည့္တြင္ ေမးခြန္းထုတ္မိသည္မွာ ဤမွ်႐ႈပ္ေထြးၿပီး ဖိအားေပါင္းစံုဝင္ေနေသာျပႆနာကို အစိုးရတစ္ခုတည္းက ေျဖရွင္းလို႔ရမည္ထင္သလား။ အစိုးရဆိုတာေတာင္မွ ဝန္ႀကီးဌာနအမ်ားစုႏွင့္က တိုက္႐ိုက္မပတ္သက္ေတာ့ လုပ္ငန္းအရ မဆိုင္သလိုလိုျဖစ္ေနသည္။ အမွန္က အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္တို႔ တစ္သံတည္း တစ္ေသြးတည္းရွိကာ ရင္ဆိုင္ရမည္။ သက္ဆိုင္ရာရခိုင္ျပည္သူတို႔၏ အသံကို အေလးထားရေပမည္။ ကာလံုအစည္းအေဝးကို ေခၚရင္ေကာ မလိုအပ္ေသးဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ့္ေဆြးေႏြးခ်က္ထဲတြင္ ကာလံုအစည္းအေဝးကို တင္လာသျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစုက အစာေၾကမည္မဟုတ္။ ကာလံုသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲမွ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းမႈစာမ်က္ႏွာ စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈအႏုပညာ ျဖစ္သည္။ သတ္ကြင္းမဟုတ္။ စီးခ်င္းထိုးပြဲမဟုတ္။ ယေန႔ကာလသည္ အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ထိပါးခံေနရေသာကာလျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို မူအရ ဆုပ္ကိုင္ ထားသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေစာ္ကားၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရေသာကာလတြင္ ဗမာႏွင့္ ဗမာမဟုတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ဆက္ဆံေရး ေခ်ာေမြ႔ေျပျပစ္ဖို႔ အေရးႀကီးသည္။ အရပ္ဘက္ စစ္ဘက္ဆက္ဆံေရး ေခ်ာေမြ႔ေျပျပစ္ဖို႔ အေရးႀကီးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ေမာင္ခိုင္ေအာင္ (စစ္ေတြ)
VIAVOICE ADMIN
SOURCESTHE VOICE
RELATED ARTICLES
23-Jul-2018
Comments
Post a Comment